حسینیه مشرق- آنچه در عاشورا رخ داد، اگرچه برخی که تلاش کرده اند، آن را نبردی سیاسی جلوه دهند، اما در حقیقت نقض آشکار و علنی حقوق بشر و ریختن خون انسان هایی بی گناه به دست کسانی بود که همچنان به ذهنیت و عرف جاهلی پایبند بودند.

 

این نبرد را باید نبرد بین دو خط مشی و اندیشه بشری در طول تاریخ توصیف کرد. تقابلی که یک طرف آن را خط مشی و دیدگاهی تشکیل می‌ داد که مهمترین اصول و مبادی اعتقادی آن عدم سر سپردن به ظلم و جور و مساوات و برابری بین تمان افراد بشر بود و در طرف مقابل، خط مشی و دیدگاهی قرار داشت که با زور و خشونت آدمی را برای تحقق اهداف و خواسته‌هایش به بردگی و بندگی  می‌گرفت و برای رسیدن به این هدف از توسل به هر ترفند و استفاده از هر ابزاری واهمه نداشت.

قیام امام حسین علیه السلام از همان ابتدا بر حرکتی مسالمت آمیز متمرکز بود که مهمترین هدف آن اصلاح و تحکیم رسالتی بود که پیامبر (ص) به خاطر آن مبعوث شده بود و در این راه آن حضرت آنچه را یادآور شد، حق و حقوق مردم و ظلم روا داشته شده به آنها از سوی حکام بود و دیده یا مشاهده نشد که ایشان به اندازه ذره ای از حق و حقوق خود یا خاندانش سخنی گوید، چراکه به اعتقاد آن حضرت آنچه حکومت وقت دست به آن می زد، سلب و نقض حقوق مستمندان و محرومان و فساد در زمین بود.

چون گستره فساد یزید و دست نشاندگانش به مکه مکرمه و بیت الله و حرم مطهر رسید، امام حسین علیه السلام بر خود دید که فریضه حج را ترک کرده، فریضه واجب تری را ادا کند، نه از بیم به خطر افتادن جانش، بلکه برای حفظ حدود الهی که بدون آن امکان ادای فریضه حج هم نبود.

به این ترتیب، امام حسین علیه السلام اگر در ابتدا بر موضوع اصلاح تاکید داشت و از هرگونه رویارویی و تقابل دوری می‌ کرد، نه به خاطر ترس از مرگ یا بیم از دست دادن جان و حفظ آن بود، بلکه برای آن بود تا همه مردم دریابند، او نه تنها آغازگر جنگ نبود، بلکه از آن روی گردان بود، به گونه ای که حتی وقتی روز عاشورا یکی از یاران امام درصدد پرتاب تیر به سمت لشکر «عمر ابن سعد» بود، ایشان فرمودند: «هرگز دوست ندارم، نبردی را با آنها آغاز کنم».

خط مشی دوری از خشونت که امام حسین علیه السلام در عاشورا به آن متوسل شد، در حقیقت خط مشی و مصداق و ادامه رسالتی است که جدش بزرگوارش نه تنها برای بشریت به ارمغان آوردند، بلکه خود نیز در طول زندگی پر برکتش از آن تبعیت می کردند و در این خصوص نقل و قول های بسیاری وجود دارد که اثبات کننده این سخن است.

به عنوان مثال ایشان به حضرت علی علیه السلام فرمودند: «ای علی از ویژگی های مومن آن است که بسیار حلیم و بردبار، خوش سخن در بحث و مجادله، سرآمد مردم در سعه صدر و فروتن ترین آنها باشد .. به کسی که او را آزار نرسانده، آزار نرساند .. نرم خو باشد و تا جای ممکن جانب سکوت را داشته باشد .. اگر از روی نادانی بر وی اهانتی شد، صبر پیشه کند .. در اوج قدرت ببخشد .. زبانش در خدمت خشم و غضبش نباشد .. بر خطا و اشتباه برادرش چشم بپوشد».

به همین دلیل و براساس این فرمایشات علمای اسلام همواره تاکید داشته اند که اسلام فریب و نیرنگ و ایجاد رعب و وحشت که امروزه آن را «خشونت» و «تروریسم» می خوانند، حرام کرده، چراکه خشونت در آیین اسلام جایی ندارد و هر اقدامی که آزار مردم و ایجاد رعب و وحشت در آنها را به دنبال داشته باشد، تحریم شده است.

رسالتی که نمود آشکار و عیان آن راهپیمایی اربعین حسینی است که این روزها نیز همزمان با نزدیک شدن به این روز بزرگ درحال برگزاری است. از آنجا که از آنجا که تاکنون آمار و ارقامی رسمی در خصوص راهپیمایی سال جاری منتشر نشده، به آمارهای سال گذشته استناد می کنیم که آمار رسمی از سفر بیش از 22 میلیون زائر و آمار غیر رسمی از سفر 26 میلیون زائر از نقاط مختلف جهان به کربلای معلی جهت مشارکت در مراسم اربعین حسینی در جوار بارگاه سید الشهدا و حضرت ابالفضل العباس سخن گفته اند.

براساس گزارش های رسمی کربلای معلی در اربعین سال گذشته میزبان زائرانی از 80 کشور جهان از جمله جمهوری اسلامی ایران، سوریه، بحرين، لبنان، عربستان، كويت، پاكستان، قطر و غیره بود و آنچه در این راهپیمایی و مراسم موج می زد، روح مسالمت جویی و دوری از خشونت بود.

تجلی واقعی بخشش و عطا و کرم را تنها می توان در این مراسم مشاهده کرد، به گونه ای که هرکس هر آنچه دارد، را بی منت در طبق اخلاص گذاشته به دیگری می بخشند.

در این مراسم هیچ کس خود را غریب و بی کس احساس نمی کند، زبان ها اگرچه بسیارند، اما دل ها یکی است، چون همه هدف و مراد دل ها یکی است و چون مراد و هدف یکی شد، جایی برای نفرت و زور و اجبار نیست، هرچه هست شور و شوق است.

در اینجا هیچ کس دیگری را رقیب خود نمی داند و برای خارج کردن او از میدان تلاش نمی کند. در اینجا هیچ کس در راه نمی ماند، چون دست ها برای یاری بسیارند.

در این مراسم نه کسی از نژاد و طایفه و خاندان و تابعیت و شهر و کشورت سوال می کند و نه این ویژگی ها موجب برتری کسی بر کس دیگر می شود.

از هر گوشه جهان راه کربلا و زیارت حسین را پیش گرفته باشی، از هر قشر و طیفی باشی، از خدماتی برابر و یکسان بهره مند می شوی. در اینجا نام و نشانی از وزرا و وکلا و دولتمردان و سیطره کسی بر کس دیگر نمی توان یافت.

آیا این همان نشانه های مومن نیست که پیامبر (ص) وصف آن را به حضرت علی (ع) فرمودند. آیا اینها تجلی روح حسین علیه السلام در صحرای کربلا و روز عاشورا نبود.

آنچه به آن اشاره شد، مختص اربعین امسال و سال گذشته نیست، بلکه این تجلی روح هزار و چهارصد ساله اربعین حسینی است که موجب شده، تاریخ بشریت نشانی از کوچک ترین خشونت طی آن را به ثبت نرسانده باشد.